Conflictbemiddeling als ambacht

Lezend in het Handboek Mediation van A.F.M.Brenninkmeijer cum suis lees ik hoe mediation kan worden gedefinieerd: een vorm van bemiddeling in conflicten, waarbij een neutrale bemiddelingsdeskundige, de mediator, de onderhandelingen van partijen begeleidt teneinde vanuit hun werkelijke belangen tot gezamenlijk gedragen en voor ieder van hen optimale resultaten te komen.

Partijen spannen zich in om een conflict in goede harmonie te beslechten, maar als mediation aan de orde is, is kennelijk een bemiddelingsdeskundige toch de schakel die de ketting compleet kan maken.

Als de mediator zo’n cruciale rol vervult, mogen aan hem hoge eisen worden gesteld.

Het handboek leert dat voor de persoonlijkheid van de mediator de volgende kenmerken van belang zijn: ervaring, evenwichtigheid, integriteit, afstandelijkheid én empathie, en openheid.

Een mediator ontwikkelt zijn vakbekwaamheid op basis van een opleiding en verhoogt zijn niveau door het opdoen van ervaring en het luisteren naar en leren van andere bemiddelingdeskundigen.

Natuurlijk is veel meer te zeggen over kenmerken van een mediator, maar de kern lijkt mij dat conflictbemiddeling een ambacht is.

Partijen doen er bij het kiezen van een mediator goed aan zich dat wel bewust te zijn: een goede ambachtsman is hier waarschijnlijk de beste professional.