Tag Archief van: #vertrouwen

Rusland en de Oostzee

Niet alleen de Noordelijke Zeeroute, ook de Oostzee is voor Rusland van geopolitiek belang. Zo bericht het SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) in een bijdrage over aanpassingen op de zeekaart die Rusland onlangs heeft aangenomen.

Op 18 juni 2025 heeft Rusland officieel een reeks nieuwe maritieme basislijnen aangenomen in de Oostzee, die bepalen waar buitenlandse schepen wel en niet mogen varen in de nabijheid van de Russische kust. Bijzonder relevant is het decreet 914, dat nieuwe rechte basislijnen in het oostelijk deel van de Finse Golf vastlegt, en zo nauwkeurig het gebied van de Russische binnenwateren afbakent. Die binnenwateren zijn  verboden terrein voor buitenlandse schepen. Die schepen mogen er alleen komen met expliciete toestemming van de Russische autoriteiten.

Maritieme zones

De vragen omtrent de maritieme zones van Rusland in de Oostzee zijn relevanter geworden sinds de grootschalige invasie van Rusland in Oekraïne in 2022. Met de toetreding van Finland en Zweden tot de NAVO is de Oostzee nu volledig omringd door NAVO-lidstaten, op de kleine Russische kusten na. Er bestaan sterke vermoedens dat Rusland een ‘schaduwvloot’ van olietankers exploiteert om internationale sancties te omzeilen, onder meer in de Golf van Finland. Tegelijk voert de NAVO militaire oefeningen en de nieuwe maritieme missie “Baltic Sentry” * uit. Een Russische ‘schaduwvloot’ en NAVO aanwezigheid in de Oostzee dragen bij aan de militarisering van de Oostzee. Het risico op incidenten met potentieel gevaarlijke escalatie wordt hiermee vergroot.

Terug naar de basislijnen: basislijnen zijn de lijnen waarlangs de maritieme zones van een staat worden gemeten. Buiten de basislijn begint de territoriale zee van de staat, terwijl water aan de landzijde van de basislijn wordt beschouwd als binnenwater, waar de staat dezelfde soevereiniteit heeft als op het land.

UNCLOS

Volgens het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (UNCLOS) van 1982 kan een staat een zeegebied tot 12 zeemijl (ongeveer 22,2 kilometer) vanaf de basislijn als territoriale wateren claimen. De staat behoudt daar zijn soevereiniteit, maar buitenlandse schepen kunnen het zogenaamde recht van onschuldige doorvaart uitoefenen. Dat betekent dat zij vrij zijn om ongehinderd door de territoriale wateren te varen, zolang zij niets doen dat “de vrede, de goede orde of de veiligheid van de kuststaat schaadt”. Dit recht van onschuldige doorvaart geldt ook voor marineschepen.

Decreet 914 bevat coördinaten voor rechte basislijnen in de Finse Golf die de Russische binnenwateren over bijna het gehele oostelijke deel van de golf vastleggen. Dit wordt door de Russische staat beschouwd als een noodzakelijke juridische aanpassing, omdat de tot voor kort meest recente basislijnen stammen uit 1985, een periode waarin de Baltische staten nog onderdeel waren van de Sovjet-Unie.

Basislijnen zijn geen maritieme grenzen

Het is belangrijk op te merken dat basislijnen niet hetzelfde zijn als maritieme grenzen tussen staten. Door basislijnen vast te stellen, kan een staat bepalen waar zijn territoriale wateren en exclusieve economische zones beginnen, maar deze zones eindigen volgens het verdrag bij een maritieme grens.

De Sovjet-Unie en Finland kwamen in 1965 een maritieme grens overeen. Die bestaat nog steeds, nu tussen Rusland en Finland. In 2014 ondertekenden Estland en Rusland een verdrag om hun maritieme grens in de baai van Narva en de Finse Golf vast te stellen. Hoewel het verdrag nog niet in werking is getreden, lijkt het erop dat de nieuwe rechte basislijnen op dezelfde coördinaten zijn gebaseerd als de basispunten die tijdens de onderhandelingen over de maritieme grens in de baai van Narva werden gebruikt. Rusland lijkt niet van plan om de eerder getrokken grenslijn aan te vechten.

Kaliningrad

Een ander belangrijk aspect van decreet 914 is dat het bepaalt dat de normale basislijnen, -die de laagwaterlijn van de kust volgen-, van toepassing zijn in de zee voor de Russische exclave Kaliningrad. Dit is een belangrijke wijziging ten opzichte van een wetsontwerp dat in mei 2024 kortstondig op een officiële Russische  website verscheen, en waarin rechte basislijnen werden vastgesteld, onder meer over de Straat van Baltijsk die de Vistula-lagune bij Kaliningrad met de Oostzee verbindt. Dit zou hebben betekend dat (Poolse) schepen toestemming hadden moeten vragen om door Russische binnenwateren te varen om Poolse havens in het zuidelijke deel van de lagune te bereiken. Dit zou waarschijnlijk in strijd zijn geweest met de bepalingen van UNCLOS.

Hoeder van internationaal recht

Tot slot is het interessant op te merken dat decreet 914 vanuit Russisch perspectief een diplomatiek voordeel kan opleveren door een beeld te scheppen van Rusland als een beschermer van internationaal recht in een tijd van toenemende geopolitieke spanningen.

*  “Baltic Sentry”  (Baltische Schildwacht)

“Allied Command Operations (ACO)”, dat verantwoordelijk is voor de planning en uitvoering van alle NAVO-operaties, voert “Baltic Sentry” uit in de Oostzee om toekomstige pogingen van een staat of een niet-statelijke actor om kritieke onderzeese infrastructuur te beschadigen, af te schrikken.

Deze missie, die voor onbepaalde tijd zal worden uitgevoerd, is een reactie op het ontstaan van schade aan onderzeese kabels tussen Estland en Finland in december 2024.

Het “Allied Joint Force Command Brunssum (JFCBS)” van de NAVO zal leiding geven aan “Baltic Sentry” voor ACO en de activiteiten, waarbij het “Allied Maritime Command” (MARCOM) een centrale rol zal spelen op maritiem gebied.

 

Bronnen: SIPRI (Dr Pierre Thévenin) en NAVO.

Afbeeldingen: SIPRI (kaart) en Zweeds marineschip (NAVO)

Impact van Geopolitiek

Dinsdag 15 april 2025 werd op het kantoor van VNO-NCW in Den Haag het boek “Impact van Geopolitiek” gepresenteerd. Het wetenschappelijk praktijkonderzoek dat ten grondslag ligt aan dit boek is uitgevoerd door een team van PwC en Instituut Clingendael.

Bedrijven, -en ondernemingen die internationaal opereren in het bijzonder-, hebben altijd te maken met geopolitieke ontwikkelingen. Zij opereren niet in het luchtledige. Politieke en economische invloed die staten uitoefenen zijn van betekenis voor de bedrijfsvoering. Van nieuwe regelgeving tot militaire operaties: ondernemingen hebben ermee te maken. In de huidige tijd zijn er nogal wat elementen te noemen, waarmee rekening moet worden gehouden. Welke dat zijn, – dat scheelt per onderneming en per activiteit. Tijdens het seminar dat ter gelegenheid van de boekpresentatie werd gehouden, werd door verschillende sprekers benadrukt te letten op zowel de korte als de lange termijn, en op zowel bedreigingen als kansen voor ieder individueel bedrijf.

Over definities van geopolitiek is veel geschreven. Er wordt verschillend over gedacht. Geopolitiek zou als volgt kunnen worden omschreven: het betreft de uitoefening van politieke en economische invloed in een geografische context, vooral door staten of samenwerkende staten. Mijn indruk is dat de invloed van grote internationale (tech-)bedrijven een rol van toenemende betekenis spelen in wat geopolitiek wordt genoemd.

 

De schrijvers van “Impact van Geopolitiek” maken in de veranderende wereld van nu een interessant onderscheid tussen geopolitiek klimaat en geopolitiek weer.

Onder geopolitiek klimaat verstaan zij de grote trends op het gebied van economische ontwikkelingen, energie, globalisering, demografie en mondiale machtsverhoudingen. Dit gaat over de lange termijn.

Bij het geopolitieke weer wordt gedacht aan specifieke en vaak onverwachte geopolitieke gebeurtenissen. Voorbeelden hiervan zijn het instellen van handelsbeperkingen, de uitkomst van verkiezingen die politieke stabiliteit beïnvloeden of het uitbreken van een militair conflict.

Je kunt het zo zien: geopolitieke weersverschijnselen gebeuren binnen de kaders van een bepaald geopolitiek klimaat.

“Impact van Geopolitiek” geeft bestuurders, managers en toezichthouders van bedrijven duidelijke handvatten om met geopolitieke weersverschijnselen binnen het veranderende geopolitieke klimaat om te gaan. Om met vertrouwen om te kunnen gaan met geopolitiek in het internationale ondernemen worden vier stappen genoemd:

stap 1: Maak een onderscheid tussen verschillende soorten geopolitiek.

stap 2: Wees alert op de veranderlijkheid van geopolitiek.

stap 3: Begrijp hoe de huidige geopolitiek het bedrijf kan beïnvloeden.

stap 4: Volg een integrale benadering en stel vast of relevante processen belegd zijn.

 

De onderzoeksvraag luidde: Hoe kunnen grotere internationaal actieve Nederlandse ondernemingen anticiperen op geopolitieke veranderingen en hoe verankeren zij deze in hun strategie en organisatiestructuur? Deze vraag wordt door de schrijvers op een duidelijke manier beantwoord. Ook kleinere ondernemingen kunnen er naar mijn mening van leren.

Tot slot een interessant citaat uit het boek. Het Rotterdamse Havenbedrijf ziet een ontwikkeling met betrekking tot de rol van China in de geopolitieke context:

“De verhouding van China met de rest van de wereld, maar vooral ook China-Europa, is echt wel bijgedraaid. Het heeft misschien deels te maken met beter snappen wat er aan de hand is, maar ook omdat China zich echt wel anders is gaan manifesteren.”

Zou dat perspectief bieden voor Europa, Europese burgers en vanuit Europa opererende bedrijven?

Ik denk hierbij vooral aan de hierboven genoemde stap 2: wees alert op de veranderlijkheid van geopolitiek, en daarmee op de veranderlijkheid van de intenties van (statelijke) actoren.

Strategische autonomie en Europese zeehavens

Met regelmaat verschijnen rapporten over geopolitiek, veranderingen in internationale betrekkingen en de positie van Nederland in Europa, en van Europa in een fragmenterende wereldorde.

In juni 2024 verscheen bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid het rapport “Nederland in een fragmenterende wereldorde”. De kernboodschap in dit rapport luidt als volgt:

  1. De tijd is voorbij dat Nederland kan meedeinen op voor ons land gunstige internationale verhoudingen. Het zal kostbare inspanningen moeten plegen om overeind te blijven in een turbulenter, grimmiger wereld die langs drie assen (machtspolen, tonelen van machtsuitoefening, wereldbeelden) fragmenteert.
  1. Daarmee zullen zich vaker spanningen voordoen in de driehoek van waarden, welvaart en weerbaarheid (3W-kader) waarbinnen het buitenlands beleid zich beweegt. Bovendien raakt het roerige geopolitieke vaarwater waarin Nederland terecht is gekomen, steeds vaker ook de binnenlandse verhoudingen. Overheden zullen manieren moeten vinden om keuzes te maken die pijn doen en deze keuzes te legitimeren.
  1. Nederland heeft zich op deze nieuwe realiteit te organiseren. Dit zal niet alleen de klassieke buitenlandpolitieke actoren raken, maar gaat het hele openbaar bestuur en de hele samenleving aan.

In het rapport worden verschillende tonelen van machtsuitoefening genoemd. Ik citeer uit het rapport: Door de steeds grotere rivaliteit tussen grote mogendheden gaan landen hun macht weer uitoefenen via militaire macht, en door allerlei pogingen om economisch en financieel overwicht op rivalen te krijgen. Daarnaast neemt de machtsuitoefening toe op veel andere tonelen, die voorheen goeddeels buiten de geopolitiek bleven. Fragmentatie van tonelen van machtsuitoefening betekent dat activiteiten die voorheen als puur economisch of maatschappelijk werden beschouwd, nu de geopolitiek in worden getrokken. Denk aan fysieke tonelen zoals de zeeën, de polen en de ruimte, maar denk ook aan de discussie over de Rotterdamse haven en potentiële surveillance door de kranen die daar staan.

Deze maand, september 2024, verscheen een rapport dat is geschreven onder de auspiciën van een drietal instituten: Clingendael, China Kennis Netwerk en het “Erasmus Centre for urban, port and transport economics”.

“Port politics: Strategic autonomy and European ports – A case study on Chinese involvement” belicht hoe Europese zeehavens en logistieke ketens niet alleen een sleutelpositie innemen in internationale handel, maar ook een steeds grotere rol spelen in geopolitiek.

Men zou menen dat het buiten kijf staat dat een EU-brede aanpak nodig is om de Europese belangen, en daarmee tegelijkertijd de som van nationale belangen, te beschermen. Europa heeft immers grote mogendheden als China tegenover zich!

Toch wordt er verschillend naar gekeken, zo is in het rapport te lezen:

  1. Landen als Polen, België en Nederland, beschouwen buitenlandse inmenging als een potentiële bedreiging van de veiligheid; een belangrijke kwestie, die dringend moet worden gecoördineerd met andere EU-lidstaten en met de EU als geheel.
  2. Landen als Duitsland en Frankrijk, beschouwen ongewenste buitenlandse betrokkenheid als een potentiële bedreiging van de veiligheid, maar die lijken er de voorkeur aan te geven dit op nationaal niveau aan te pakken.
  3. Landen als Italië, Spanje en Griekenland, zien buitenlandse betrokkenheid in zeehavens en aanverwante logistiek niet als een belangrijk veiligheidsprobleem.

De noodzaak van een strategisch beleidskader lijkt toch wel duidelijk, of dit nu nationaal of Europees wordt geformuleerd. Voor een relatief klein en open land als Nederland, met belangrijke zeehavens en logistieke centra is het aanleiding geweest op een aantal punten het initiatief te nemen. Details zijn te lezen in genoemd rapport.

Een land als China is van groot belang voor Europa. Het zou kwalijk zijn de problemen zo hoog te laten oplopen, dat het tot een enorme breuk zou komen. Dat betreft niet alleen veiligheid, maar ook economie. Het is voor Europa van belang economische relaties met China te onderhouden. Europa dient er echter voor te waken dat China die relaties volledig kan gaan dicteren. Het opkopen van Europese bedrijven, het verwerven van strategisch posities en het kopen of langdurig huren van belangrijke stukken land – China is er meester in. Om nog te zwijgen van de invloed die China op het vlak van de digitale wereld en cyber-veiligheid kan hebben, of misschien beter gezegd: heeft.

Europa, Nederland, de zeehavens en het bedrijfsleven in die havens dienen zich beter bewust te worden welke rol zij vervullen in geopolitieke betekenis, naast die in de belangrijke economische betekenis.

De hierboven genoemde rapporten roepen daartoe ook op. Meer bewustzijn en een actievere rol van ons allen zijn nodig om veiligheid en welvaart van ons allen te beschermen.

Landen als Frankrijk en Duitsland zouden beter kunnen inzien dat zij kleine staten zijn in vergelijking met landen als China, en dat het kiezen voor een EU-brede aanpak geen luxe maar noodzaak is. Andere EU-lidstaten doen er goed aan in het zuiden de urgentie onder de aandacht te brengen. Ook Zuid-Europese landen kunnen zich niet aan geopolitiek onttrekken.

 

WRR rapport: Nederland in een fragmenterende wereldorde | Rapport | WRR

Clingendael c.s. rapport: Port politics: Strategic autonomy and European ports | Clingendael

 

Foto’s: Niels van der Noll

Duurzame Conflictoplossing

Vaak wordt de term geschillenbeslechting gebruikt, ook als het gaat om conflictoplossing. Maar er zijn verschillen. Is het zoeken naar spijkers op laag water of het leggen van zout op alle slakken als ik het verschil bekijk?

Veel problemen worden in goed overleg tussen betrokken partijen opgelost. Een probleem kan echter een conflict worden of uitgroeien tot een geschil. Ook die kunnen onderling worden opgelost, maar dat lukt niet altijd.

Als ze er samen niet uitkomen kunnen partijen een derde vragen hun geschil te beslechten. Dan wordt er geen schikking getroffen, maar een rechter of arbiter neemt een beslissing. Partijen hebben het nemen van een beslissing dan uit handen gegeven. Heel zakelijk kan dat tot een prima uitkomst leiden, waarmee beide partijen tevreden zijn.

Vaak is er echter “een gevoel” bij één of beide partijen dat de beslissing toch niet helemaal recht doet aan de zaak en aan de positie van elk van de partijen. Dat gevoel kan des te sterker zijn als eerder in het proces emotie al een rol speelde, -en dat is vaker het geval dan menigeen zou denken.

Is het geschil dan op een duurzame manier opgelost, zeker als partijen ook na het vellen van een oordeel door een derde nog met elkaar te maken hebben?

Het antwoord op deze vraag kan bevestigend zijn als er een daadwerkelijke oplossing voor het geschil op zowel korte als lange termijn is geboden. Daarbij hoort dan ook een goede verstandhouding tussen partijen, ook op langere termijn. Een juridisch geschil is dan beslecht zonder dat bij partijen of in hun onderlinge relatie (emotionele) “nevenschade” is ontstaan.

Om te voorkomen, of tenminste daartoe een poging doen, dat die “nevenschade” ontstaat, is het de moeite waard een conflict op te lossen tot het verworden is tot een geschil. Al er onvoldoende aandacht is voor de relatie tussen partijen, zeker als zij ook in de toekomst nog met elkaar hebben te maken, of gevoeligheden en emoties blijven onbenoemd, kan een conflict verharden en kan de uiteindelijke uitkomst voor allen teleurstellend zijn. Dan zijn er alleen verliezers, en zeker geen winnaars.

Bij een duurzame conflictoplossing houden partijen het heft in eigen hand. Zij nemen de beslissingen. Zij komen gezamenlijk tot oplossingen. In veel gevallen kunnen zij daarbij worden geholpen door een externe begeleider, een bekwame mediator, die helpt om de emotionele pijnpunten die een duurzame oplossing tussen partijen in de weg staan boven tafel te krijgen. Zodra de pijnpunten duidelijk zijn, kunnen die besproken en in veel gevallen opgelost worden. Dan ontstaat er ruimte om zakelijke geschilpunten of juridische kwesties in goed overleg op te lossen. Door een schikking te treffen of door alsnog een derde beslissingen te laten nemen over die zakelijke punten die nog niet zijn opgelost. Ook in het geval dat een derde wordt ingeschakeld voor het oplossen van de laatste geschilpunten, is er dan draagvlak bij partijen om de beslissing van die derde te aanvaarden. De kou is bij voorbaat uit de lucht gehaald en het resultaat is een duurzame oplossing van het conflict. En dit kost minder tijd, energie, en ook geld dan een probleem laten escaleren tot een conflict dat in een lange en soms moeizame procedure door een ander moet worden beslecht.

Kwesties in de sierteeltsector

Net als een aantal andere sectoren in de Nederlandse economie, maakt de sierteeltsector turbulente tijden mee. De afgelopen twee jaren hebben ondernemers zich aan de omstandigheden aangepast en dat heeft beslist niet altijd tot negatieve uitkomsten geleid. Maar het kan verkeren. De in 2021 reeds ingezette stijging van energieprijzen zet door in 2022. De omstandigheden zijn bekend. De vooruitzichten zijn niet voor iedereen rooskleurig.

De energieprijzen, en in het bijzonder de gasprijzen, zijn van grote invloed op het economisch reilen en zeilen van ondernemingen in de sierteeltsector. Ik begrijp van ondernemers uit de sector dat zij om hun bedrijf overeind te houden ingrijpende keuzes hebben te maken. Wat kunnen zij doen?

Ze kunnen de productie voortzetten volgens het gemaakte teelplan en daarbij proberen de gestegen kosten geheel of gedeeltelijk door te bereken aan hun afnemers.

Kostenbesparing kan een alternatief zijn. Innovatie in de bedrijfsvoering of manier van telen zou tot besparingen kunnen leiden.

Energiebesparende maatregelen nemen. Het ligt voor de hand, maar het vergt serieuze investeringen. En zijn die op een verantwoorde wijze te doen? Steunen financiers lange termijn plannen in tijden dat het maken van prognoses een nogal onzekere aangelegenheid is?

Kassen leeg laten staan. Dat beperkt kosten. Maar wat betekent dit voor de opbrengsten? Voor de prijsvorming op de markt in het algemeen? En wat betekent dat op termijn voor de continuïteit van de onderneming?

Het zijn geen gemakkelijke keuzen om te maken.

Als dan ook nog afzetmarkten als gevolg van conflicten in Europa krimpen of wegvallen, wordt het ondernemen in de sierteeltsector er niet gemakkelijker op.

Er kunnen kwesties ontstaan met de verhuurder in situaties dat een tuinder zijn kas huurt. Met toeleveranciers en andere relaties kunnen misschien nieuwe afspraken worden gemaakt, maar verschillen van inzicht zullen ook bestaan.

En wat betreft de arbeidsmarkt? Zijn er voldoende arbeidskrachten te vinden? En als je mensen aan je bedrijf hebt kunnen binden en er moet op kosten worden bespaard? Zijn deeltijd-WW en detachering geschikte oplossingen? Kom je daar met elkaar uit?

Tal van kwesties kunnen de ondernemer parten spelen. Hoe gaat hij daarmee om? Dat zal in ieder geval anders zijn, maar belangrijk is altijd om met elkaar in gesprek te blijven, om naar de ander te blijven luisteren en de wil te hebben elkaar te vertrouwen. Belangrijk is dan ook kwesties niet onnodig te laten escaleren.

Zaken uit de hand laten lopen en bij de rechter eindigen: vaak brengt het geen bevredigende oplossing en bovendien kunnen er aanzienlijke  kosten mee zijn gemoeid.

Ik ben pleitbezorger van het gebruiken van mediation als instrument voor het oplossen van kwesties, juist in die gevallen dat beide partijen de wil hebben met elkaar oplossingen te vinden om samen verder te kunnen. Een mediator kan helpen het kaf van het koren te scheiden, de communicatie gaande te houden, begrip voor elkaar te kweken en de uitweg naar vruchtbare onderhandelingen om te komen tot oplossingen te vinden.

 

Zie ook:

Een kwestie oplossen: It takes two to tango! – Pleitbezorger

KAS 2 blader PDF (fliphtml5.com)

 

De wil om te vertrouwen

Vertrouwen is een begrip dat heden ten dage te pas en te onpas wordt genoemd. Reden om eens bij dat begrip stil te staan.

Naar aanleiding van het 25-jarig bestaan organiseerde mediation & training specialist The Lime Tree een webinar over vertrouwen. Onder leiding van mediator en trainer Wim Meijer werden deelnemers langs een aantal punten van de route naar het denken over en ervaren van vertrouwen geleid:

– Kijk naar jezelf.

– Neem kennis van theorie (Covey’s vijf cirkels van vertrouwen bijvoorbeeld).

– “Framing” in dagelijks taalgebruik (onder meer in spreekwoorden en gezegden).

– Vertrouwensmythen.

Ik licht hier graag enkele punten van uit.

Ook al ben je duidelijk over de waarden die je belangrijk vindt en heb je de moed om voor die waarden te staan, wil je eerlijk en oprecht zijn in jouw contacten met anderen, hoe lastig kan het dan toch zijn om niet af en toe een leugentje om bestwil te vertellen of om de waarheid enigszins in te kleuren om te bereiken wat je bereiken wilt? En wat doet dat met vertrouwen? Vertrouwen in jezelf, vertrouwen van jou in anderen en vertrouwen van anderen in jou?

Mahatma Gandhi zei, dat zodra er achterdocht ontstaat over iemands motieven, alles wat hij of zij doet besmet raakt. Zo moeilijk kan het zijn met vertrouwen om te (moeten) gaan.

Covey onderscheidt vijf cirkels van vertrouwen:

– Vertrouwen in jezelf.

 

– Relatievertrouwen.

– Organisatievertrouwen.

– Marktvertrouwen.

– Maatschappelijk vertrouwen.

 

Graag sta ik even stil bij het vertrouwen in onszelf of het principe van betrouwbaarheid en geloofwaardigheid. Dan gaat het om integriteit, intenties, capaciteiten en resultaten.

Meijer noemde hierbij ook vertrouwensmythes, misvattingen over vertrouwen. Hij stelde dat vertrouwen niet soft is, maar concreet en meetbaar. Vertrouwen is niet een kwestie van wel of niet als ware het een gegeven, vertrouwen kan worden gecreëerd en ook vernietigd. En je kunt weldegelijk leren iemand te vertrouwen, en dan inzien dat vertrouwen een bruikbaar strategisch voordeel kan bieden.

We kunnen dus invloed hebben op vertrouwen.

Maar het begint steeds bij onszelf. Bij het wel of niet toelaten van het leugentje om bestwil. De eigen betrouwbaarheid en geloofwaardigheid.

De belangrijkste les is echter de volgende:

Het gaat er niet om of je iemand vertrouwt, maar of je die ander zou willen vertrouwen.